Μαρώνεια μετά από 2 και κάτι χιλιετηρίδες

Το αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας είναι έτοιμο να λειτουργήσει μετά από περίπου 2.300 χρόνια απραξίας Στις 29 Αυγούστου στη χωμάτινη ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου η τραγωδός Λύδια Κονιόρδου θα ερμηνεύσει μονολόγους από τα έργα του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Γκόνη. Δυστυχώς η χωρητικότητα του θεάτρου είναι μόνο 200 άτομα.

Όπως ο Οδυσσέας μέθυσε τον Κύκλωπα με Μαρώνειο οίνο, έτσι και οι θεατές του αρχαίου θεάτρου της Μαρώνειας θα μεθύσουν από την ιερότητα που εκπέμπει ο χώρος

Η Μαρώνεια βρίσκεται στο Νομό Ροδόπης στην περιοχή εκτός από τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους υπάρχουν σπήλαια και σπουδαίοι υδροβιότοποι με πλούσια χλωρίδα και πανίδα, που προστατεύονται από τη Διεθνή Συνθήκη Ramsar. Η περιοχή είναι πανέμορφη με εναλλαγές εικόνων και αισθήσεων, από τις μυρωδιές του βουνού στον παφλασμό των κυμάτων στις πανέμορφες ακρογιαλιές.

Στη φωτογραφία βλέπετε πως τα περισσότερα καθίσματα του αρχαίου θεάτρου είναι καινούργια, δυστυχώς τα πραγματικά χρησιμοποιήθηκαν από κτίστες το 1905 για τη διακόσμηση του σχολείου της περιοχής.





ΥΣ Η εφημερίδα Εξπρές έγραφε ότι η παράσταση γινόταν χθες, εγώ γνωρίζω για 29 Αυγούστου, αν κάνω λάθος συγχωρέστε με

Φωτο www.ethnos.gr

Θάλασσα

Από παιδί λάτρευα τη θάλασσα, πιο εύκολα έμαθα να κολυμπάω παρά να περπατάω. Σε ηλικία 8 ετών βουτούσα με μια μάσκα και μία απόχη και μαζί με έναν συνομήλικο φίλο μου το Δημήτρη και ψαρεύαμε στα υποβρύχια λιβάδια του Σαρωνικού για ώρες. Σε λίγο μεγαλώνοντας η απόχη έγινε ψαροντούφεκο. Στο βυθό της θάλασσας ο χρόνος έχει δικό του ρυθμό, μπορεί να περάσουν 4 και 5 ώρες και συ να νομίζεις ότι πριν από λίγο βούτηξες.

Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια ο βυθός της θάλασσας γινόταν πιο φτωχός και πιο άσχημος, το νερό γινόταν όλο και πιο θολό, τα ψάρια όλο και πιο σπάνια, ώσπου χρόνο με το χρόνο έγινε ένα έρημο τοπίο χωρίς ζωή. Στα μέσα της δεκαετίας του 80 σταμάτησα το υποβρύχιο Ψάρεμα, δεν ήθελα ούτε να κολυμπήσω σε αυτά τα νερά, η μόλυνση είχε σκοτώσει κάθε ζωντανό οργανισμό και τα υποβρύχια λιβάδια είχαν μετατραπεί σε έρημους σκουπιδότοπους.

Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει βελτιωθεί, σιγά σιγά η ζωή επιστρέφει, με τους βιολογικούς καθαρισμούς και την ανθρώπινη ευαισθησία ο Σαρωνικός ζωντανεύει. Βέβαια θέλει χρόνια για να φτάσει στην προηγούμενη κατάσταση.



Μάλιστα φέτος έγινε κάτι πολύ ενθαρρυντικό για τις Ελληνικές θάλασσες. Ο σύλλογος ερασιτεχνών αυτοδυτών"Τηθύς" σε συνεργασία με την Greenpeace ξεκίνησε στη Γυάρο την καταγραφή των ειδών που ζουν στο βυθό γύρω από το νησί, με σκοπό να δημιουργηθεί ένα θαλάσσιο καταφύγιο στις Κυκλάδες. Η Γυάρος έχει καταπληκτικό υποθαλάσσιο πλούτο, υπάρχουν σχεδόν σε όλη την ακτογραμμή τα λεγόμενα Λιβάδια Ποσειδωνίας ( Posidonia oceanica) στα οποία καταγράφηκαν 1200 είδη ζωντανών οργανισμών και λειτουργούν ως πεδία αναπαραγωγής ψαριών.




Το καταφύγιο που θέλουν να δημιουργήσουν θα περιλαμβάνει τις θαλάσσιες περιοχές της Άνδρου, της Τήνου, της Μυκόνου, της Σύρου, της Κύθνου και της Τζιάς με κέντρο τη Γυάρο η οποία θα είναι απόλυτα προστατευόμενη Ζώνη.
Δηλαδή γύρω από τη Γυάρο δεν θα ψαρεύει κανείς ενώ στην υπόλοιπη περιοχή θα δραστηριοποιούνται μόνο παράκτιοι αλιείς. Θα σταματήσει τελείως η χρήση συρόμενων εργαλείων, που είναι και η μεγαλύτερη απειλή.

Πηγή ΒΗΜagazino

Αγωνιστές bloggers

Αν με ρωτούσες πριν από λίγους μήνες, ποιος είναι ο σκοπός του blogging; Θα απαντούσα ψυχαγωγία, απόκτηση γνώσεων και πληροφοριών και ένας τρόπος επικοινωνίας ανθρώπων χωρίς να συνεπάγεται προσωπική γνωριμία.

Τον τελευταίο κυρίως καιρό έχω παρατηρήσει ότι κυρίως νέοι άνθρωποι χρησιμοποιούν το blogging σαν μέσο κοινωνικών αγώνων. Από την απεργία πείνας του Θ. Τενέζου ενάντια στα καρτέλ που μέχρι και ζωντανή κάλυψη υπήρχε σε ορισμένα blogs, την προσπάθεια απελευθέρωσης της ανήλικης Χριστίνας Κυριμοπούλου που φυλακίστηκε για πρώτη φορά στα 13 της χρόνια. Συμπαράσταση στο λαό της Παλαιστίνης μα και το πιο απλό την προσπάθεια να βρεθεί στέγη για κάποιο αδέσποτο σκύλο.

Είναι άραγε θετικό αυτό ή όχι; Από τη μία δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα κάποιοι που ενδιαφέρονται, τα κακώς κείμενα η δυστυχία του συνάνθρωπου συγκινούν μια μεγάλη μερίδα που προσπαθεί να βοηθήσει κάνοντας το πρόβλημα γνωστό ευρύτερα ώστε να δοθεί λύση.
Από την άλλη αντί να βγουν κάποιοι στα πεζοδρόμια, να συμμετάσχουν σε διαδηλώσεις, να κάνουν καταλήψεις κτλ, δίνουν τον αγώνα τους από την ασφάλεια του σπιτιού τους με το πλεονέκτημα της ανωνυμίας.

Η πολιτεία πάλι πως θα αντιδράσει άν η μορφή αυτή αντίστασης επεκταθεί γιατί ο αριθμός των bloggers και των χρηστών του διαδικτύου αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς. Με ποιο τρόπο και με ποιες δυνάμεις θα προσπαθήσει να καταστείλει την αντίδραση, μήπως με διαδικτυακά ΜΑΤ που θα αποτελούνται από hackers που θα σαμποτάρουν με virus τα blogs που αντιστέκονται ή απλώς θα καταργήσει την ανωνυμία;

Να και ένα παράδειγμα blog κοινωνικού αγώνα . Ελπίζω εκ του αποτελέσματος να αποδειχθεί θετική η συμβολή του blogging στη βελτίωση του κόσμου που ζούμε και μετά από χρόνια όπως μιλάμε σήμερα για τη γενιά του εμφυλίου, τη γενιά του πολυτεχνείου και τη γενιά της Γένοβας να λένε για τη γενιά των blogs.

Για όλα φταίνε οι γκάγκστερ.

Πριν από λίγες μέρες είδα στη Βουλιαγμένη σέρφερ, όχι του αέρα wind serf, αλλά αυτούς με τη σανίδα που καβαλάνε τα κύματα, όπως στις Δυτικές ακτές της Αμερικής.
Έμαθα μάλιστα οτι είναι Έλληνες και ότι ακολουθούν τον ίδιο τρόπο ζωής όπως οι αντίστοιχοι των ΗΠΑ, σαν μοντέρνοι χύπηδες με τη σανίδα σαν σύμβολο ελευθερίας.

Ταυτόχρονα στα δελτία ειδήσεων μιλάνε συνεχώς για τον Αλ Βλαστό και τη συμμορία του που οι αδιάφθοροι προσπαθούν να βρουν στοιχεία για να τον ενοχοποιήσουν. Όπως στο Σικάγο με τον Αλ Καπόνε και τη συμμορία του που προσπαθούσαν οι αδιάφθοροι του FBI να βρουν στοιχεία εναντίων του.

Δεν ξέρω πως μου ήρθε και σκέφτηκα τον Γιώργο Κατσαρό τον παλιό ρεμπέτη που σε ηλικία 104 ετών ήρθε απο το Σικάγο να τραγουδήσει στο Λυκαβηττό και μάλιστα χωρίς μικρόφωνο, στη συνέντευξη που ακολούθησε είπε "Στο Τσικάγο ερχότανε τα βράδια στο μαγαζί που δούλευα ο Αλέκος ο Καπόνης, μου έδινε 1οο δολάρια για μια παραγγελιά". Τον βλέπετε κάτω στο video του you tube, 104 ετών με την κιθάρα στο χέρι.

Στο Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης νόμισαν πως με τη σύλληψη του Καπόνε έλυσαν το πρόβλημα της διαφθοράς. Στην Αθήνα της καπνοαπαγόρευσης νομίζουν ότι με τη σύληψη του Βλαστόνε θα ξεχάσουμε το χάλι τους, μα ο Βλαστόνε είναι ήδη φυλακισμένος ισόβια και οι κρατικοί που τον βοήθησαν (αστυνόμοι, δικαστές και δικηγόροι) αυτοί οι δέκα, οι πέντε που αποδείξεις υπάρχουν για τους τρεις τον εξής ένα τον επονομαζόμενο κανένα, θα τους γίνουν συστάσεις, ίσως και να πάρουν μετάθεση. Λίγα χρόνια μετά όταν θα συλληφθούν για κάτι άλλο θα λέμε, μα πριν δυο χρόνια έκανε αυτό και τώρα έχει πάρει προαγωγή;

Για όλα φταίνε οι φυλακισμένοι, οι πολιτικοί είναι αθώοι άδικα τους κατηγορούσαμε, να φτιάξουμε φυλακές μέσα στις φυλακές, πιο βαθιά για να μην έχει σήμα το κινητό τους.

Νεοέλληνες με σέρφερ, γκάγκστερ και καπνοαπαγόρευση, μόνο η κου κλουξ κλαν μας λείπει για να γίνουμε τέλειοι Αμερικάνοι, να κάψουμε μερικούς σταυρούς έξω από σπίτια μεταναστών για να γίνουμε τέλειοι.

Φυλακή στους λευτερομένους, πάνε τα ομόλογα , το χρηματιστήριο, οι κουμπάροι, οι μιζαδόροι της siemens κτλ.

Ο δαίμονας χόρευε μέσα του

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τη ζωή του Νίκου Καββαδία, όπως καταγράφεται από μαρτυρίες ναυτικών που ταξίδεψαν μαζί του, κυκλοφορεί ήδη σε δεύτερη έκδοση από τον εκδοτικό οίκο Καστανιώτη.
Τις μαρτυρίες συγκέντρωσε ο Μήτσος Κασόλας.

Ο Κόλιας, έτσι τον αποκαλούσαν οι συνάδελφοι του, συνήθιζε να αφηγείται ιστορίες τις ατέλειωτες ώρες πάνω στο καράβι, η φωνή του είχε ένα γοητευτικό τραύλισμα.

Οι περισσότεροι δε γνώριζαν ότι ο μαρκόνης(ασυρματιστής) του πλοίου ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές. Του άρεσε να απαγγέλλει ποίηση, αλλά όχι τη δική του, στην καμπίνα του είχε δύο αφίσες του Λοτρέκ.

Ο τίτλος του βιβλίου "Ο δαίμονας χόρευε μέσα του"

Ο πίνακας είναι έργο του Μανέ

Ο Λόρδος με τη μαϊμού ή ο λόρδος μαϊμού

Μέχρι σήμερα πίστευα οτι οι Βρετανοί τρέφουν μια κάποια εκτίμηση στο θεσμό της βασιλείας και στους τίτλους ευγενείας. Δούκες και λόρδοι με σοβαρό παρουσιαστικό φορώντας σμόκιν ή πανάκριβα κουστούμια, περπατώντας λες κι έχουν καταπιεί στέκα. Κυκλοφορούν στο παλάτι του Μπάκιγχαμ, στον ιππόδρομο και σε δεξιώσεις επιδεικνύοντας τον τίτλο τους, ο κόμης του τάδε, ο δούκας του δείνα και ο λόρδος ...

Τώρα θα σας μπερδέψω. Ο παναθηναϊκός αγόρασε έναν Αφρικανό ποδοσφαιριστή, Γαλλικής υπηκοότητας ο οποίος είναι διάσημος για τα σαράντα τατουάζ του, τα πολύχρωμα μαλλιά του και το εκκεντρικό του ντύσιμο, παρέλαβε ένα ποδοσφαιρικό βραβείο φορώντας φούστα.

Το όνομα του Σισέ, Λόρδος Τζιμπρίλ Σισέ (Djibril Cisse), καλά διαβάσατε Λόρδος, έχει αγοράσει τον τίτλο μαζί με ένα Βικτωριανό μέγαρο σε μια έκταση 9 εκταρίων στην Ουαλία. ΄Οπως οι εφημερίδες δίνουν CD, στη συσκευασία του τίτλου υπήρχαν δύο ζευγάρια κυνηγετικά σκυλιά, να μη ξεχάσω, το σπίτι αποτελεί πέρασμα για το κυνήγι του Τσέσαϊρ, μια παλιά βρετανική παράδοση, υπήρχαν ακόμα γάτες, παπαγάλοι και ένας πίθηκος.

Ελπίζω ο λόρδος να μη ζητάει από τους συμπαίχτες του να του κάνουν υπόκλιση πρίν τον αγώνα.


Πηγή ΒΗΜagazino

"Γιουχάνα ο τρελός" εναντίον Εφραίμ

O Kahlil Gibran Μαρωνίτης χριστιανός από το Βόρειο Λίβανο, τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας τότε. Μετανάστευσε με την οικογένεια του, στη Βοστώνη των ΗΠΑ σε ηλικία 10 ετών. Στα 23 του χρόνια στο Μετανάστη(Al Mohajer) της Νέας Υόρκης δημοσιεύτηκαν "οι νύμφες του πνεύματος", οι οποίες περιλαμβάνουν τρεις μικρές ιστορίες. Έχει γράψει πεζογραφία και ποίηση στα Αγγλικά και στα Αραβικά.

Αυτό το βιβλίο έπεσε στα χέρια μου χθες καθαρίζοντας ένα ντουλάπι στο σπίτι μου, δε θυμάμαι πως βρέθηκε στην κατοχή μου, μου έκανε εντύπωση που δεν το είχα διαβάσει γιατί συνήθως διαβάζω τα πάντα. Θυμίζει παραβολές της βίβλου, ίσως και μύθους του Αισώπου σε μεγαλύτερο μέγεθος.

Η τρίτη ιστορία "Γιουχάνα ο τρελός" μου έφερνε συνέχεια στο νου τον ηγούμενο Εφράιμ και την Ελληνική εκκλησία. Ο Γιουχάνα ο ήρωας του Γκιμπράν, είναι ένας φτωχός βοσκός που οι αγελάδες του έφαγαν μερικά κληματόφυλλα από το κτήμα ενός μοναστηριού αφιερωμένου στον προφήτη Ελισέο, οι καλόγεροι κατάσχεσαν τα ζώα και επιτέθηκαν στον βοσκό, τον παρουσίασαν στον ηγούμενο ο οποίος ζητούσε αποζημίωση.

Ο Γιουχάνα άρχισε να παρακαλά τον ηγούμενο "μην είστε μαζί μου σκληρόκαρδος γιατί είμαι φτωχός και στερημένος και το μοναστήρι είναι πλούσιο και λαμπρό, και μπορεί να παραβλέψει την αμέλεια μου και να δείξει έλεος στα γηρατειά του πατέρα μου" και ο ηγούμενος σάρκασε "το μοναστήρι δε θα σου δώσει ούτε κόκο συγνώμης είτε είσαι φτωχός είτε πλούσιος, πούλησε κάποια από τα στρέμματα σου και γύρνα με τρία δηνάρια γιατί θα εξοργησης τον προφήτη Ελισέο και θα καής στην κόλαση" " μα σαν σήμερα μαρτύρησε ο Χριστός κάντε μέρες που είναι ένα καλό, είναι δίκαιο ο φτωχός να γίνει φτωχότερος και ο στερημένος να πεθάνει από την πείνα για να συγχωρέσει ο προφήτης Ελισέος τις αμαρτίες των πεινασμένων ζώων"είπε ο Γιουχάνα. Ο ηγούμενος κούνησε υπεροπτικά το κεφάλι λέγοντας " Ο Ιησούς Χριστός είπε: Σ' αυτόν που έχει θα δωθούν περισσότερα, αλλά από εκείνον που δεν έχει, ακόμα κι αυτά που έχει θα αφαιρεθούν".

O Kahlil Gibran ήταν Σουριανός όπως τους έλεγαν οι παλιοί τους Μαρωνίτες χριστιανούς της περιοχής, αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της Συρίας και τη θέσπιση της αραβικής ως επίσημης γλώσας στη Συρία. Η κοινότητα των Αμερικανών Μαρωνιτών της Βωστόνης είναι από της μεγαλύτερες που υπάρχουν.

Λειτουργεί Μουσείο στην κατοικία του στο Λίβανο. Το όνομα του έχει δωθεί σε χιονοδρομικό κέντρο στο Λίβανο, πλατεία στο Βουκουρέστι, λεωφόρο στον Καναδά, Γυμνάσιο στη Νέα Υόρκη, Πάρκο στην Ουάσιγκτον, περίπτερο στο ινστιτούτο Παστέρ στο Κεμπέκ του Καναδά.