H Διδώ Σωτηρίου είναι κατά τη γνώμη μου μια από της καλύτερες γυναίκες συγγραφείς.
Τα βιβλία της μπορούν να διαβαστούν από όλους ανεξαρτήτως μορφώσεως, κουλτούρας η ακόμα και πολιτικών πεποιθήσεων.
Το βιβλίο της "τα ματωμένα χώματα " έγινε τηλεοπτική σειρά και είχε μεγάλη επιτυχία.
Μοιράστηκε ακόμα και στους μαθητές σαν συμπλήρωμα του βιβλίου της ιστορίας.
Αυτές της μέρες εκδόθηκε ένα βιβλίο της, που κανείς δε γνώριζε την ύπαρξη του, ακόμα και η ίδια πρέπει να το είχε ξεχάσει.
Συνήθιζε να καταστρέφει ότι δεν ήθελε να πέσει σε λάθος χέρια.
«Έχω καταστρέψει πάρα πολλά χειρόγραφα της Διδώς!», έλεγε η συγγραφέας και ανιψιά της Άλκη Ζέη. Κατόπιν εντολής, όμως, ως παιδί. «Μου έλεγε να βάζω τα χαρτιά στην μπανιέρα να μουλιάσουν και μετά να τα θρυμματίζω και να τα πετάω στην τουαλέτα».
Όταν την έδιωξαν απο το ριζοσπάστη και το ΚΚΕ ταυτόχρονα την έδιωξαν οι ενοίκοι της πολυκατοικίας της, ως επικίνδυνη κουμουνίστρια.
Φεύγοντας η Διδώ Σωτηρίου, κατέστρεψε πολλά χειρόγραφα και, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, το χειρόγραφο βιβλίου σε πρώτη μορφη το άφησε ξεχασμένο σε μια κρύπτη του διαμερίσματος της οδού Κοδριγκτώνος, γιά την ακρίβεια σε ένα κενό ανάμεσα στα σοβατεπιά του σαλονιού.
Αυτό συνέβει το 1947, εκείνη την εποχή η Διδώ Σωτηρίου δεν είχε γράψει ακόμη λογοτεχνία.
Το χειρόγραφο που σήμερα εκδίδεται, με επιμέλεια των Νίκου Μπελογιάννη ( γιος της αδελφής της Έλλης Παππά και του ανθρώπου με το γαρίφαλο Νίκου Μπελογιάννη)
και Κωνσταντίνου Ζαγάρα.
Το βιβλίο ονομάζεται "Τα πρώτα βήματα του ψυχρού πολέμου 1945-47" και παρουσιάστηκε στο καφενείο του εθνικού κήπου απο τις εκδόσεις "κέδρος".
6 σχόλια:
ΝΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ Δ.ΣΩΤΗΡΙΟΥ!! ΕΧΟΥΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΥΤΕς ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕς ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΉ ΤΕΤΟΙΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ... ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Κ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ..
"Αυτές της μέρες εκδόθηκε ένα βιβλίο της, που κανείς δε γνώριζε την ύπαρξη του, ακόμα και η ίδια πρέπει να το είχε ξεχάσει."
Να ήθελε να το ξεχάσει, πιθανό. Να τα κατάφερε όμως, απίθανο!
Φωτεινή μου πιστεύω πως αυτό που κάνει ενδιαφέρουσες τις ζωές όλων μας είναι οι λεπτομέριες.
Έχεις δίκιο Συνοδοιπόρε, αλλά πιστεύω ότι είχε ξεχάσει που το είχε κρυμμένο.
Προσπαθώ να μπω για λίγο στο κλίμα εκείνων των ημερών, του ψυχικού της πόνου και φόβου ίσως: Την έδιωξαν από το ΚΚΕ και από τη πολυκατοικία !!!!
Αηδία για το τότε που σίγουρα είναι σχεδόν ιδιο με το τώρα. Και μη μου πείτε πως ήταν ιδιάζουσες εποχές.
Οσο για τη συγγραφέα από τις καλύτερες.
Ευχαριστώ που μας τη θύμισες.
Οι εποχές αλλάζουν μα οι άνθρωποι είναι πάντα ίδιοι
Δημοσίευση σχολίου