Η ιστορία για τα ανάποδα

η ριαιστό για τα ποδανά

Υπήρχε κάποτε μια μικρή κωμόπολη που λεγόταν Ποδανά.
Στα Ποδανά τα πάντα σχεδόν ήταν ανάποδα, οι άνθρωποι κοιμόντουσαν την ημέρα και ξυπνούσαν όταν σουρούπωνε, τα μαγαζιά αγόραζαν προϊόντα δεν πουλούσαν και για να πουλήσεις κάτι έπρεπε να πληρώσεις ενώ όταν αγόραζες έπαιρνες και χρήματα.

Τα βράδια αφού έτρωγαν το πρωινό τους όλοι οι κάτοικοι πήγαιναν στη λίμνη να θαυμάσουν το ανάποδο φεγγάρι, την αντανάκλαση δηλαδή του φεγγαριού στα νερά της πανέμορφης λίμνης.

Μια μέρα οι κάτοικοι αποφάσισαν να βγάλουν το φεγγάρι από το βυθό της λίμνης και να το τοποθετήσουν στη πλατεία της πόλης, η καλύτερη θέση για το ανάποδο φεγγάρι είναι η πλατεία της ανάποδης πόλης σκέφτηκαν. Οι καλύτεροι βουτηχτές ετοιμάστηκαν να βουτήξουν στη λίμνη για να τραβήξουν το φεγγάρι έξω από το νερό. Βούταγαν και ξαναβούταγαν για νύχτες και νύχτες στα παγωμένα νερά της λίμνης αλλά φεγγάρι δεν έβρισκαν, άλλαζε συνέχεια θέσεις και δεν μπορούσαν να το πιάσουν... πίστευαν.

Μαζεύτηκαν στην όχθη της λίμνης για να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Το φεγγάρι δεν θέλει να βγει, είπε κάποιος, να του βάλουμε ένα δόλωμα και όταν πάει να το φάει να το αρπάξουμε, είπε ένας άλλος, τι τρώνε τα φεγγάρια; ρώτησε μια νεαρή κοπέλα, ξέρει κανείς; μα δεν μπόρεσε να πάρει απάντηση γιατί όπως είναι φυσικό δεν υπήρχε κανείς που να γνώριζε. Να αποξηράνουμε τη λίμνη, είναι η μόνη λύση είπε ένας πιο έξυπνος και οι περισσότεροι συμφώνησαν.

Άρχισαν να εκτρέπουν το νερό από τα δύο ποτάμια που τροφοδοτούσαν τη λίμνη με νερό και μέρα με τη μέρα το νερό της λίμνης λιγόστεψε μέχρι που στο τέλος ξεράθηκε εντελώς, φεγγάρι όμως δεν υπήρχε μέσα και δεν φτάνει αυτό η λίμνη έδινε ζωή στα Ποδανά, με τα ψάρια που έπιαναν οι ψαράδες ζούσαν τις οικογένειες τους, με το νερό της πότιζαν τα χωράφια τους οι αγρότες και τα κοπάδια τους οι κτηνοτρόφοι.

Τα χωράφια ξεράθηκαν τα κοπάδια των ζώων ψόφησαν και η πόλη άρχισε να αδειάζει, όλοι έφευγαν και πήγαιναν να εγκατασταθούν κάπου που οι συνθήκες διαβίωσης ήταν καλύτερες.
Μόνο δυο τρεις ηλικιωμένοι έμειναν και διηγούνται την ιστορία στους περαστικούς, μα κανείς δεν τους καταλαβαίνει, γιατί μιλάνε ανάποδα.

το τραγούδι του Λήτη και των Τρυκ





Τη φωτογραφία τη βρήκα εδώ