Μέρα ποίησης

Κική Δημουλά

Επισκευαστικά δάνεια


Εκκλησάκι έρημο ἐγκαταλειμμένο πιστευτό.
Θαρρείς ὅτι τὸ ἔχτισε ἐρείπωση.
Τὰ κεραμίδια στον τρούλο
τρύπιο σάλι ριγμένο
στη γηραιά καμπούρα της ανάτασης.

Τα μικρά παράθυρα κρέμονται
κάπως στραβά στον τοίχο
σὰν εἰκονίτσες που σεισμός τις μετακίνησε
από της πίστης το ίσιο.
Βιτρό στα τζάμια συνθεμένα
μὲ πολυκαιρινής βροχής σταγόνες ραγισμένες.

Άραγε νὰ ζει μέσα η αγιότης
τρεφόμενη με σβηστά κεράκια μόνο;

Κλειδωμένη η αμφίβια πόρτα
- και στο μέσα σκότος βυθισμένη ζει
και στο φως εξω κολυμπάει.
Ἐπάνω της την πλάτη του ἀκουμπώντας
ενα σκαλοπατάκι
ζητιανεύει λίγην επισκευή. Έχει σπάσει.

Και η φύση που όλα τα καλοπιάνει
και την ακμή λατρεύει
και στη φθορὰ χατίρι δε χαλάει

επισκευάζει τη ρωγμή στο σκαλοπάτι
πολύχρωμα γεμίζοντάς την με τσουκνίδες,
γαϊδουράγκαθα, μολόχες, δαφνόφυλλα
και πικροπαπαρούνες.

Και γίνεται αίφνης ανοιξιάτικος ευδιάθετος
γραφικός αισιόδοξος ο τρόμος
για την ερείπωση της εγκατάλειψής μας.



Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη με μια υπέροχη μουσική υπόκρουση μας ταξιδεύει στον έρημο σταθμό του Τάσου Λειβαδίτη:




Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος διαβάζει Καρυωτάκη: