23.1.13

Οι ανεύθυνοι υπεύθυνοι και τα λαμόγια του τύπου

Σε αυτό το τόπο κανείς δεν είναι υπεύθυνος των πράξεων του.

Πρώτοι και καλύτεροι οι άνθρωποι του τύπου και κυρίως της TV γιατί ελάχιστοι πλέον διαβάζουν εφημερίδες. Κατηγορούν τους πολιτικούς, οι οποίοι είναι δεύτεροι στη λίστα. Τους κατηγορούν γιατί δημιούργησαν το πελατειακό πολιτικό (κομματικό) σύστημα μα συνεχίζουν να είναι φερέφωνα τους να αναπαράγουν ότι αηδίες λένε, να τους βοηθούν να δυσφημούν ο ένας τον άλλο και κυρίως παρά το ότι ο κόσμος συχαίνεται πλέον τους πολιτικούς, δηλαδή δεν θα έπρεπε να πουλάνε, τους καλούν αδιαλείπτως στις εκπομπές τους .


Μάλιστα οι δημοσιογράφοι έχουν υιοθετήσει το πελατειακό σύστημα, όπως οι πολιτικοί είχαν (και έχουν) τους πολίτες- ψηφοφόρους για πελάτες τους έδιναν υποσχέσεις τους διόριζαν σε δουλειές, τους έβγαζαν παράνομα συντάξεις και επιδόματα. 

Τώρα οι δημοσιογράφοι έχουν πελάτες πολιτικούς που τους καλούν συνεχώς σε εκπομπές (βλέπε Άδωνι) και προκαλούν πλύση εγκεφάλου στους τηλεθεατές οι οποίοι έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, έτσι αυτό γίνεται ευκολότερα. Όταν οι πολιτικοί αυτοί επανεκλεγούν, τότε θα ανταποδώσουν τη χάρη.

Αυτοί οι άνθρωποι του τύπου έχουν βάλει το χεράκι τους ή μάλλον τη γλώσσα τους ώστε η κατάθλιψη και ο θυμός του κόσμου να μεγιστοποιηθεί.

Λένε πως όλοι έχουν ευθύνη και συγκρίνουν την απόδειξη που τυχόν δεν έκοψε ο τυροπιτάς όταν πούλησε μια σπανακόπιτα 1,5 ευρώ με το βαπόρι που έφερε τόνους λαθραίο πετρέλαιο ή με το σκυλάδικο που έκανε τζίρο 8.000 ευρώ τη βραδιά και δήλωσε μόνο τα 500 ή με τον κρατικό λειτουργό που νοίκιασε για λογαριασμό του κράτους ένα κτίριο που πουλιόταν 1 εκατομμύριο και προπλήρωσε 500 χιλιάδες νοίκι το χρόνο για 5 χρόνια στον επιτήδειο που ενημερώθηκε να το αγοράσει και κέρδισε σε μια μέρα 1,5 εκατομμύρια και ένα κτίριο.

Συγκρίνουν την ευθύνη του πολίτη που δεν αντέδρασε και κάθισε στο καναπέ του, με αυτούς που διαφήμιζαν  τόσα χρόνια τη διαφθορά βαπτίζοντας την ανάπτυξη.

Για μένα ο μόνος τρόπος που μπορώ να αμυνθώ είναι,  όποτε βλέπω έναν πολιτικό στη TV,  να αλλάζω κανάλι. 

5.1.13

Ο πρώτος αραπαχάνης της χρονιάς

Συνήθως αναφέρεται το πρώτο παιδί που γεννήθηκε στο νέο έτος, το πρώτο γκόλ που μπήκε, στις ειδήσεις άκουσα για το πρώτο κρουαζιερόπλοιο που έπιασε Πειραιά.

Εγώ θα αναφέρω τον πρώτο αραπαχάνη του 2013, (για όσους δεν ξέρουν αραπαχάνης είναι ο απατεώνας). Ο πρώην υπουργός οικονομικών κύριος (που λέει ο λόγος) Παπακωνσταντίνου. Αυτός ο αραπαχάνης όντας υπουργός οικονομικών αφαίρεσε τους συγγενείς του από τη λεγόμενη λίστα Λαγκάρτ, τη λίστα μερικών συμπολιτών μας που μετέφεραν το μπαγιόκο τους στην Ελβετία.

Η τέχνη, γιατί για τέχνη συνήθως μιλάμε εδώ ακολουθεί τη ζωή σε όλες τις συνήθειες της, αυτό συμβαίνει και με την Απατεωνία. Κλασσικό παράδειγμα ο κινηματογράφος με απαρχή την υπέροχη ασπρόμαυρη ταινία "ο πορτοφολάς" με τον Martin Lasalle και τη Marica Green.

Η λογοτεχνία "το εγχειρίδιο του καλού κλέφτη" του Ηλία Πετρόπουλου.

Η μουσική, " με πιασανε επι Μεταξα μες το Μεταξουργίο γιατί επούλησα νερό και λάδι ένα δοχείο" λένε οι στίχοι ενός ρεμπέτικου τραγουδιού. Σε άλλο κλέβει ένα σακάκι και παει να το πουλήσει μα τον πιάνουν όπως θα ακούσετε παρακάτω από τον Ανέστη Δελιά..



Στο τέλος όμως καταλήγουν όλοι στη φυλακή, Στο Γεντι κουλέ, στη φυλακή του Ορωπού ή στη φυλακή στο Ανάπλι όπως ακούτε απ τον Αγάθωνα τη διασκευή του τραγουδιού του Γιοβάν Τσαούς.

Όλοι εκτός από τους αραπαχάνηδες σαν τον Παπακωνσταντίνου και μη ξεγελιέστε με την περίπτωση του Άκη, οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα !!!