14.7.11

Το όνειρο (Φλας από το μέλλον)

Ένα παράξενο όνειρο είδα σήμερα. Σπάνια θυμάμαι τα όνειρα που βλέπω κι αν τα θυμηθώ τα ξεχνώ σε πολύ λίγο χρόνο. Γι αυτό και έγραψα αμέσως όλες τις λεπτομέρειες πριν ξεχαστούν.

Ήμουν σε ένα καράβι είχε θαλασσοταραχή. Ένας άνδρας γύρω στα 40 ήταν σκυμμένος στη κουπαστή, ίσως να είχε πάθει ναυτία. Ένα μεγάλο κύμα τράνταξε δυνατά το καράβι, ο άνδρας εξαφανίστηκε. Φωνές ακουγόταν από το κάτω κατάστρωμα, είχαν δει τον άνθρωπο να πέφτει. Το πλοίο έκανε κράτει τις μηχανές, μετά έκανε πίσω, προβολείς χτένιζαν το νερό μα ο άνδρας ήταν άφαντος, τον κατάπιε η θάλασσα.

Στο σαλόνι κατάλαβα πως ο άνδρας, Φώτη τον έλεγαν, ταξίδευε με τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του. Λίγα λεπτά αργότερα οι έφοροι και οι ασφαλίτες του πλοίου είχαν βάλει τη νεαρή γυναίκα σε ένα απόμερο τραπέζι και την ανέκριναν. Το είχατε σχεδιάσει έ! αυτοκτονία για να γλυτώσετε το φόρο εισοδήματος και ζωής. Νομίζεις πως θα γλυτώσεις κυρά μου, φώναζε ο ένας με απειλητική φωνή. Τώρα θα σου βάλουμε εκτός από το φόρο κηδείας, φόρο εθελούσιας αυτοκτονίας και φόρο κληρονομίας. Ένας επιβάτης έκανε να διαμαρτυρηθεί, αφήστε τη γυναίκα στο πόνο της, ψέλλισε, αμέσως ο ένας έφορος πήγε προς το μέρος του, ταυτότητα, γρύλισε φόρο ταξιδιού πλήρωσες, που είναι η απόδειξη, την έδειξε και απομακρύνθηκε ντροπιασμένος.

Μετά πήραν σειρά τα παιδιά, εσείς τα ξέρατε τα χαΐρια του πατέρα σας, σίγουρα το ξέρατε λαμόγια, πότε επιτέλους θα αποκτήσετε φορολογική συνείδηση.

Τί περιουσία αφήνει ο μακαρίτης, ρώτησαν αφού έφεραν και τη μάνα. Δύο μικρά διαμερίσματα, ένα στη πόλη και ένα στο Πόρτο Ράφτη. Αξίας; Κάπου 200.000 και τα δυο. Μάλιστα ο φόρος κληρονομιάς είναι 250% άρα παίρνουμε τα σπίτια και μας δίνετε άλλες 300. Μα δεν έχουμε ψιθύρισε η δύσμοιρη μάνα. Πόσο είναι τα δυο μεγάλα παιδιά; 12 και 10 ετών. Ωραία από πέντε χρόνια κοινωνική εργασία το καθένα.

Δε θυμάμαι παραπάνω πρέπει να ξύπνησα θα ήταν 8 η ώρα, στις 8.35 το κουδούνι της πόρτας χτυπούσε επίμονα. Ποιός; ρώτησα. Από το ΙΔ δημόσιο ταμείο, μου απάντησαν, ήρθαμε για κατάσχεση!


Ο πίνακας είναι του Ελ Γκρέκο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: