30.3.09

Φώτης Κόντογλου



Ο Φώτης Κόντογλου ήταν ζωγράφος, αγιογράφος και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1895, το όνομα Κόντογλου είναι το πατρικό όνομα της μητέρας του.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Φώτης Αποστολλέλης. Αφού τελείωσε το σχολείο στο Αιβαλί το 1912 πήγε στην Αθήνα και σπούδασε στη σχολή καλών τεχνών για δύο χρόνια μετά εγκατέλειψε τη σχολή και πήγε στο Παρίσι όπου μελέτησε το έργο διαφόρων σχολών ζωγραφικής.
Παράλληλα συνεργαζόταν με το περιοδικό Illustration και το 1916 κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό του περιοδικού για την εικονογράφηση βιβλίου.
Επέστρεψε στην Ελλάδα με το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου όπου και έγραψε το πρώτο του βιβλίο Pedro Gazas.
To 1923 πήγε στο Αγιο Όρος εκεί γνώρισε τη βυζαντινή ζωγραφική, αντέγραψε πολλά έργα και έγραψε αρκετά κείμενα.

Έγραψε πολλά βιβλία τα περισσότερα θρησκευτικού περιεχομένου.
Το έργο του "Ταξείδια σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και της Ανατολής, περιγραφικά του τί ακούμε από τα χρόνια των Βυζαντινών, των Φράγκων, των Βενετσάνων και των Τούρκων",
είναι ένα από τα καλύτερα περιηγητικά που έχω διαβάσει.
Ξεχωρίζουν ακόμα τα "Ἓλληνας θαλασσινός στίς θάλασσες τῆς νοτιᾶς", "Το Αϊβαλί, η πατρίδα μου", "Γίγαντες ταπεινοί", "Ταξιδευτές κι ονειροπόλοι", "Το πάρσιμο της Πόλης".

Οι πίνακες του και γενικότερα το έργο του σαν ζωγράφος και αγιογράφος έχει δημιουργήσει ένα δικό του ρεύμα, δεν μπορούμε να τον κατατάξουμε σε καμία σχολή.

Πολλές απο τις εικόνες που βρίσκονται στην Καπνικαρέα έχουν αγιογραφηθεί από αυτόν (οι πιο καινούργιες) και έχει συντηρήσει τις υπόλοιπες.

Έχουν πει γι αυτόν
:Τὸ βυζαντινοπρεπὲς καὶ λαϊκότροπο ὕφος τοῦ Κόντογλου ξένισε τὴν ἐθισμένη στὶς τεχνοτροπίες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ συρμοῦ κοινωνία, καθὼς δὲν νεωτέριζε ἀκολουθώντας κάποια ἤδη ἀναγνωρισμένη τάση στὸ Παρίσι, ἀλλὰ ἀντίθετα καινοτομοῦσε ἀναπλάθοντας δημιουργικὰ στοιχεῖα παραδοσιακῆς τέχνης σὲ ἔργα κοσμικοῦ περιεχομένου, προτείνοντας τὴν ἐπιστροφὴ σὲ μιὰ «ξεχασμένη» κοσμοθεωρία.

«Καλὸ εἶναι νὰ ὑπάρχεις, ἀλλὰ νὰ ζεῖς εἶναι ἄλλο πρᾶγμα»


πηγη
wikipedia

3 σχόλια:

vague είπε...

Πολύ ωραίο ποστ m.blanco.
Όσο για την τελευταία φράση, τι να πω! Δεν ξέρω αν αξίζει καν να υπάρχω αν δεν μπορώ να ζω.

m.blanco είπε...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Συνοδοιπόρε.

Γιάννης είπε...

Πολύ ενδιαφέρον!