Τα πράγματα είναι απλά φίλε m.blanco: Όχι ότι στη στεριά είμαστε καλύτερα, αλλά στη θάλασσα τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο από τα πυρηνικά, τα τοξικά και τις άλλες μολύνσεις. Οι φάλαινες, σαν πιο μαλθακά και παθητικά ζώα, όταν αποφασίσουν ότι «δεν είναι ζωή αυτή», αυτοκτονούν βγαίνοντας στη στεριά. Οι καρχαρίες από την άλλη, το σκέφτονται πιο ψύχραιμα. Καθ’ότι πιο ενεργητικά και διεκδικητικά ζώα, ενώ ξέρουν ότι έξω, τελικά, θα καταλήξουν, αποκλείουν σε πρώτη φάση την αυτοκτονία. Σου λέει, «θα βγω που θα βγω, γιατί να κάτσω σαν τσούχτρα να ξεραθώ στην παραλία και να μην το βάλω στα πόδια;» Έτσι σκέφτεται ο δυναμικός καρχαρίας και πειραματίζεται με κάνα δυο ζευγαράκια πόδια προς το παρόν. Εγώ δεν ανησυχώ ακόμα. Άμα τους δω να δοκιμάζουν παπούτσια, ίσως…
1 σχόλιο:
Τα πράγματα είναι απλά φίλε m.blanco:
Όχι ότι στη στεριά είμαστε καλύτερα, αλλά στη θάλασσα τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο από τα πυρηνικά, τα τοξικά και τις άλλες μολύνσεις.
Οι φάλαινες, σαν πιο μαλθακά και παθητικά ζώα, όταν αποφασίσουν ότι «δεν είναι ζωή αυτή», αυτοκτονούν βγαίνοντας στη στεριά.
Οι καρχαρίες από την άλλη, το σκέφτονται πιο ψύχραιμα. Καθ’ότι πιο ενεργητικά και διεκδικητικά ζώα, ενώ ξέρουν ότι έξω, τελικά, θα καταλήξουν, αποκλείουν σε πρώτη φάση την αυτοκτονία. Σου λέει, «θα βγω που θα βγω, γιατί να κάτσω σαν τσούχτρα να ξεραθώ στην παραλία και να μην το βάλω στα πόδια;»
Έτσι σκέφτεται ο δυναμικός καρχαρίας και πειραματίζεται με κάνα δυο ζευγαράκια πόδια προς το παρόν. Εγώ δεν ανησυχώ ακόμα. Άμα τους δω να δοκιμάζουν παπούτσια, ίσως…
Δημοσίευση σχολίου