Κάθε πρωί η ΕΡΤ δείχνει σε επανάληψη την πολύ καλή και ποιοτική σειρά "Το καπλάνι της βιτρίνας", βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο που έγραψε η Άλκη Ζέη.
Βλέποντας τη σειρά θυμόμουν τις χαρακτηριστικές σκηνές του βιβλίου λες και το διάβασα χθες, παρά το ότι ήμουν μικρό παιδάκι όταν το είχα διαβάσει. Η Μέλια και η Μυρτώ που ζούνε στη Σάμο και πριν κοιμηθούν λένε Ευπώ ή λυπώ ανάλογα με το αν είναι χαρούμενες ή λυπημένες, το παρατσούκλι του Ολλανδού πρόξενου "Αμσταρντάμ πίκι πίκι ραμ", τον παππού που διηγείται μύθους και ιστορίες από την αρχαιότητα αντί για παραμύθια, οι βυζαντινές νότες που τραγουδά ο παππούς στα κορίτσια πα-βου-γα-δε-κε-ζω-νη και φυσικά το Καπλάνι.
Ένα αιλουροειδές, συγγενικό της τίγρης, ένα καπλάνι που πριν από 130 χρόνια αναγκάστηκε να φύγει από τη Μικρά Ασία είτε από πλημμύρα, είτε από πυρκαγιά και να περάσει κολυμπώντας στη Σάμο. Εγκαταστάθηκε στο νησί σκοτώνοντας για την τροφή του πρόβατα. Οι κάτοικοι το καταδίωξαν και το ανάγκασαν να καταφύγει σε μια σπηλιά. Μη τολμώντας όμως να μπούνε μέσα χτίσανε την πόρτα με μεγάλες πέτρες. Το άφησαν κλεισμένο περίπου τρεις μήνες ελπίζοντας ότι θα ψοφήσει από πείνα και δίψα.
Αυτό όμως διατηρήθηκε στη ζωή τρώγοντας υπόλοιπα παλιών του θηραμάτων και πίνοντας το νερό που μαζευόταν σε μια γούβα της σπηλιάς. Μετά από καιρό και για να διαπιστώσουν αν είχε ψοφήσει άνοιξαν από πάνω τρύπα (αφού δεν τολμούσαν να ανοίξουν την είσοδο), κρέμασαν ένα σχοινί δεμένο σε πεύκο και κατέβηκε άοπλος, ο Γεράσιμος Γλιαρμής ο οποίος πάλεψε σώμα με σώμα με το άγριο θηρίο και έχασε τη μάχη. Στη συνέχεια κατέβηκε προς βοήθειά του ο αδερφός του Νικόλαος Γλιαρμής ο οποίος κατάφερε τελικά να πνίξει το θηρίο.
Το ζώο αυτό ταριχεύθηκε με τα μέσα της εποχής και κατέληξε να εκτίθεται σήμερα μέσα σε μια βιτρίνα στην κεντρική αίθουσα του Μουσείου μετά από δωρεά του δήμου Σαμίων. Αυτό είδε η Άλκη Ζέη και εμπνεύστηκε το βιβλίο.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου