Αυτό το κείμενο μου το έστειλε η φίλη μου η Ράνια και συνοδευόταν από το ακόλουθο υστερόγραφο.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το παραπάνω κείμενο είναι γραμμένο από ένα σπουδαίο άνθρωπο, το "δάσκαλο" μου που μου έμαθε να ονειρεύομαι, να ονειρεύομαι, να ονειρεύομαι και να ανασηκώνωμαι λίγο λίγο στις μύτες των ποδιών μου για να δω πάνω από το "τοίχο" που βλέπουμε όλοι μας..
Αντίο, καλό ταξίδι δάσκαλε, πολίτη του κόσμου εκεί που πας στο μακρυνό αστέρι σου, έχε το νου σου και λίγο σε μας.....
Τα πιο παλιά χρόνια, τότε που ακόμα δεν είχαμε μεγαλώσει, λίγο πριν αποκοιμηθούμε, σκεφτόμαστε τι χρώμα μπαλόνι θα αγοράζαμε την επόμενη μέρα. Σκεφτόμαστε με αγωνία για το πόσο μεγάλο θα είναι, για το χρώμα του, για τις ζωγραφιές του.
Μα όταν ερχόταν η επόμενη μέρα και λίγο πριν κοιμηθούμε, πάλι το ίδιο σκεφτόμαστε, με την ίδια αγωνία κι ένα καινούργιο όνειρο για τη μέρα που ξημέρωνε.
Έτσι πέρασαν νύχτες πολλές - πάρα πολλές, όσπου τα καταφέραμε. Το παλιό παιδικό δωμάτιο γέμισε με χιλιάδες πολύχρωμα μπαλόνια, τόσα πολλά που δε χωράνε πια. Δεν μπορούν να ανασάνουν τα μπαλόνια μας έτσι που τα στριμώξαμε και είναι πολύ λυπημένα.
Ένα της άνοιξης πρωί, χωρίς κανείς καλά καλά να καταλάβει, ένα χρωματιστό μπαλόνι γλύστρισε έξω από το παράθυρο και χαρούμενο πέταξε στον ουρανό. Καθόλου δε μας ένοιαξε, είχαμε τόσα πολλά....
Έφυγε για ταξίδι το χρωματιστό μπαλόνι. Πετούσε πάνω από μεγάλες πόλεις, από ψηλά σπίτια, πετούσε πάνω από λερωμένους ουρανούς. Καμιά φορά εκεί στο διάβα του, σα συναντούσε ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα μεγαλώσει, χαμήλωνε, τους χαμογελούσε, έπαιζε μαζί τους, τους χάριζε ευτυχία!
Όσο περνούσε ο καιρός και αυτοί μεγάλωναν, βαριόταν το χρωματιστό μπαλόνι κι έφευγε για άλλο μέρος της γης. Έγινε τρανός ταξιδευτής. Περνούσε πάνω από μεγάλα δάση, από απέραντες θάλασσες. Χαιρετούσε τα πουλιά, κουβέντιαζε μαζί τους για μέρη που είχαν επισκεφτεί.
Έτσι πέρασαν χρόνια πολλά, πάραπολλά ώσπου το χρωματιστό μπαλόνι κουράστηκε να τριγυρνάει στο κόσμο. Τη λάμψη των αστεριών ζήλεψε κι άρχισε να πετάει όλο και πιο ψηλά όλο και πιο ψηλά.
Ανέβηκε πολύ ψηλά, πέρασε πολλούς ουρανούς κι έφτασε σε καινούργιους γαλαξίες.
Κρύωνε. Φεύγωντας δεν πρόλαβε να πάρει ζεστά ρούχα μαζί του. Απόκαμε, έπεσε λίγο σε ένα κρύο αστέρι να κοιμηθεί. Ξυλιασμένο το βρήκε κάποιος ήλιος το πρωί και προσπάθησε με τις ακτίνες του να το ζεστάνει.
Πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν γύρω του, άνθρωποι που δεν έχουν ακόμα μεγαλώσει και προσπάθησαν να το συνεφέρουν. Άδικος κόπος. Το μεγάλο ταξίδι, το κρύο αστέρι έκαναν το χρωματιστό μπαλόνι για πάντα να παγώσει.
Εμείς εδώ στη γη, στη μικρή κουκίδα του σύμπαντος, στο παιδικό δωμάτιο, στη μικρή αυτή κουκίδα της γης, διπλαμπαρώνουμε τα παράθυρα τα πρωινά της άνοιξης.
Όταν η μέρα θα τελειώσει, όταν πέσουμε στο κρεβάτι και λίγο πριν κοιμηθούμε δεν σκεφτόμαστε πια με αγωνία τι χρώμα μπαλόνι θα αγοράσουμε την επόμενη μέρα....
Σας ευχαριστώ πολύ .
Καληνύχτα.
" Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ "
Φιλικό post της καλής μου φίλης Rania Tsakopiakou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου