Το νου σας ρεμάλια

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια μικρή χώρα που τη λέγανε Αγελάδα, είχε περίπου δέκα χιλιάδες κατοίκους. Κανονικά οι Αγελαδίτες ήταν πάνω από 25.000 μα οι περισσότεροι από αυτούς είχαν μεταναστεύσει σε άλλα μέρη γιατί η ζωή στην Αγελάδα ήταν δύσκολη και πήγαν σε μακρυνούς τόπους να βρούν την τύχη τους.

Οι 9.800 από τους 10.000 κατοίκους ήταν λίγο αγαθοβιόληδες, κοροϊδάκια τους έλεγαν οι υπόλοιποι 200 και τους εκμεταλλευόντουσαν με διάφορους τρόπους. Οι 200 αυτοί Αγελαδίτες ήταν χωρισμένοι σε δύο κάστες. Η κάστα των βεραμάν και η κάστα των τυρκουάζ. Οι κάστες αυτές έπαιρναν εν αλλάξ τα ηνία της χώρας και τη μερίδα του λέοντος από τον πλούτο.

Φορολογούσαν τους κατοίκους με τη δικαιολογία πως τους παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες, νοσοκομεία, καθαριότητα ασφάλεια κτλ. Μπούρδες, κλοπές ληστείες και δολοφονίες είναι καθημερινό φαινόμενο, μάλιστα οι κάτοικοι δεν έχουν το δικαίωμα να προστατέψουν μόνοι τους τον εαυτό τους, αφού μόνο οι κλέφτες οπλοφορούν. Στα νοσοκομεία αν δεν έχεις κάποια συγγένεια με κάποιον από κάστα σου λένε, αφού αναπνέεις δεν είναι επείγον, έλα μετά από τρεις μήνες αν είσαι ακόμα ζωντανός να εξεταστείς.

Τα 200 αυτά άτομα που ανήκουν στις δύο κάστες έχουν αναλάβει όλα τα δημόσια αξιώματα και παίρνουν τεράστιους μισθούς, επιδόματα, χώρια τις μίζες και τα λαδώματα που θεωρούνται φυσιολογικές διαδικασίες.

Σαράντα χρόνια οι δύο κάστες άρμεγαν την Αγελάδα, προπώλησαν μάλιστα το γάλα των επόμενων δεκαετιών και το κρέας των μοσχαριών που θα γεννήσει. Είχαν μάλιστα δανειστεί και από άλλες χώρες και έπρεπε να βρουν τρόπο να ξεχρεώσουν.

Στην αρχή έριχνε ο ένας το φταίξιμο στον άλλο. Εσείς οι βεραμάν φάγατε τα λεφτά όχι οι τυρκουάζ φταίνε αυτοί τα κλέψανε, οι απατεώνες. Μα τελικά βρήκανε λύση.
Τα κορόιδα να πληρώσουν όλο και κάτι θα τους έχει μείνει είπε κάποιος και όλοι συμφώνησαν. Είναι η μόνη λύση είπαν από κοινού οι δύο κάστες να βάλουμε βαριά φορολογία και όποιος δεν έχει θα του κατάσχουμε τα υπάρχοντα.

Τώρα στην Αγελάδα επικρατεί ησυχία μια περίεργη ησυχία που όλα δείχνουν ότι μετά ακολουθεί καταιγίδα, ίσως και τσουνάμι ή σεισμός. Πολλοί Αγελαδίτες κοιτάνε αυτούς που έχουν την εξουσία και φωνάζουν, όπως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στην Ελληνική ταινία, "το νου σας ρεμάλια".

Έτσι τώρα όλοι ελπίζουν να ζήσουμε εμείς καλά και αυτοί χειρότερα.


Το παραμύθι είναι γραμμένο σε κλίμακα 1Χ1000, όσο για τη χώρα δε νομίζω να χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις.