Εκλογές για ακόμα μια φορά, δημοτικές βέβαια αλλά αυτό δεν απασχολεί τους 300 της βουλής και τα αποκόμματα τους. Ψήφος εμπιστοσύνης στο μνημόσυνο, συγνώμη στο μνημόνιο ήθελα να πω, να μαζέψει χρήματα το κράτος γιατί δεν έμεινε σχεδόν τίποτα για να αρπάξουν.Τα κόμματα με φρου φρου και αρώματα προσπαθούν να καπελώσουν δημάρχους, περιφερειάρχες (νέο όνομα για τους νομάρχες νομίζω) κ.τ.λ. Στο τέλος όπως πάντα σχεδόν όλοι θα πουν πως κέρδισαν ακόμα και ο Τσίπρας ο Καρατζαφέρης και η Παπαρήγα.
Τέλος πάντων εμένα δεν με ενδιαφέρουν αυτά, άστους να κουρεύονται. Δεν αλάζει ρούχα ο Μανωλιός με καμία κυβέρνηση που λένε.
Άραγε αν ο Καρυωτάκης ξαναρχόταν στη ζωή και έβλεπε ένα δελτίο ειδήσεων, θα αυτοκτονούσε για δεύτερη φορά;
Ας διαβάσουμε λίγο Καρυωτάκη, θα μας κάνει καλό εδώ που φτάσαμε
Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ
Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!
Οταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος,
ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιώνια πληγή.
Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο
τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός,
νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο,
υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός.
Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα,
μα θάνατο, καθημερνό θάνατο, με χολή
μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα
του ήλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ
νέοι, και μας άφησεν εδώ, μια νύχτα, σ' ένα βράχο,
το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά,
χάνεται και ρωτιόμαστε τι να 'χουμε, τι να 'χω,
που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ' έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά!
Και όπως λένε και οι περισσότεροι, για την οικονομική κατρακύλα φταίνε οι δεκάδες χιλιάδες διορισμοί.
Οι Δημόσιοι υπάλληλοι
Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο δύο μές στα γραφεία.
(Ηλεκτρολόγοι θα 'ναι η Πολιτεία
κι ο Θάνατος, που τους ανανεώνουν.)
Κάθονται στις καρέκλες, μουτζουρώνουν
αθώα λευκά χαρτιά, χωρίς αιτία.
«Συν τη παρούση αλληλογραφία
έχομεν την τιμήν» διαβεβαιώνουν.
Και μονάχα η τιμή τους απομένει,
όταν ανηφορίζουμε τους δρόμους,
το βράδυ στο οχτώ, σαν κορντισμένοι
Παίρνουν κάστανα, σκέπτονται τους νόμους,
σκέπτονται το συνάλλαγμα, του ώμους
σηκώνοντας οι υπάλληλοι οι καημένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου