Δεν ξέρω τι έχουν πάθει οι Ελληνίδες νοικοκυρές με τα πουλιά γιατί τόσο μίσος; παλιά θυμάμαι έβαζαν ξύλινες φωλιές, για να έρχονται τα πουλιά και να φέρουν τύχη στο σπιτικό τους.
Στην αρχή, νόμιζα ότι ήταν ξεχασμένα χριστουγεννιάτικα στολίδια, τα διάφορα γυαλιστερά αντικείμενα που έβλεπα κρεμασμένα στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, αν και μου έκανε εντύπωση ο μεγάλος αριθμός των ξεχασιάρηδων.
Μα όταν άκουσα δύο γειτόνισσες να συνομιλούν μου λύθηκε κάθε απορία, "αχ αυτά τα πουλιά με έχουν τρελάνει κάθε μέρα καθαρίζω το μπαλκόνι και την άλλη μέρα πάλι έχει κουτσουλιές", "κρέμασε από αυτά που βγαίνουν στις εφημερίδες, τα σιντιά, πως τα λένε;" "έχω απηυδήσει, έβαλα γιρλάντες, όπως μου είπε η κυρά, πως τη λένε και τίποτα", "σκέφτομαι να ρίξω ψωμί με δηλητήριο να ψοφήσουν να ησυχάσουμε", "η απέναντι αυτή η γεροντοκόρη φταίει, που τα ταΐζει και μαζεύτηκαν στη γειτονιά".
Αντί να χαίρονται που έχουν μείνει κάποια δείγματα πανίδας, που δίνουν ζωή και ομορφιά στην ασχήμια της μεγαλούπολης, προσπαθούν να τα εξαφανίσουν.
Έχουν κρεμάσει CD σε διάφορα σημεία, τέντες κάγκελα κτλ, για να τρομάζουν τα πουλιά και να μην επισκέπτονται τα μπαλκόνια τους.
Μερικές έχουν βάλει γυαλιστερές κορδέλες άλλες αφρολέξ ή ότι άλλο βάζει ο νους τους.
Όταν φυσάει τα βράδια δε μπορώ να κοιμηθώ από το χτύπημα του αφρολέξ στο χώρισμα της βεράντας της γειτόνισσας.
Μήπως όταν ήταν παιδιά είδαν "τα πουλιά" του Αλφρεντ Χίτσκοκ, και τους έμεινε μια φοβία για τα πετεινά του ουρανού, ποιος ξέρει;
Κάθε φορά που βλέπω το μπαλκόνι ενός "πτηνοφοβικού" πως λέμε κλειστοφοβικός, μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι, "μα όσο υπάρχουν κρεμασμένα στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, άσπρα (c)εν(d)όνια μη φοβάσαι, άραγε μέχρι πότε θα κρατήσει αυτή η ανακωχή, μεταξύ των ενοίκων"
Στη φωτογραφία βλέπετε το διπλανό μου μπαλκόνι.
15 σχόλια:
Υπάρχουν ακόμα μπαλκόνια που τα υποδέχονται...
Μου "έκλεψες" το θέμα αγαπητέ m.blanco!Αυτό ακριβώς σκεφτόμουνα χτες το απόγευμα που καθόμουν στο μπαλκόνι μου.Γέμισε ο τόπος "πτηνοφοβικούς" και τα μπαλκόνια CD.Θυμήσου ένα παλιό τραγούδι της Ρένας Κουμιώτη σε στίχους Δημήτρη Ιατρόπουλου:ντουνιά πικρέ,γιατί μωρέ τα κυνηγάς τα περιστέρια!
Να είσαι καλά,καλό βράδυ.
@ΕΥΑ Όποιος δεν αγαπάει τα ζώα δεν αγαπάει και τους ανθρώπους, είμαι σίγουρος ότι θα τους ρίχνεις και ψίχουλα όπως κάνω και γω.
@Σταυρούλα Αν μπορούσαν να μπούν σε ένα αποστειρωμένο κλουβί και να μη τους πλησιάζει κανένας θα ένοιωθαν καλύτερα τέτοιοι άνθρωποι.
Μπορείς να το αναπτύξεις περισσότερο το θέμα να βάλω και link.
καλησπέρα
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι έχοντας δυο γάτες στο σπίτι - άρα και στα μπαλκόνια - πτηνό δε ζυγώνει εύκολα.
Έχω βρει όμως μια γωνίτσα όπου ταϊζω και ποτίζω τον σπούργο που κατοικεί στην απέναντι ταράτσα. Κάθε φορά που βγαίνω στην βεράντα κάθεται σε ένα κλαράκι από τις γλάστρες μου και "τσουρουτσουρου" συνέχεια μου κουτσομπολεύει όλη την γειτονιά!
μαλλον εχουν προβλημα με αλλου ειδους ,,πουλια,, και ξεσπαν στα κανονικα :/
εμενα τρυπωσαν παντως στην εισοδο της λαμπας στο μπαλκονι που ηταν αδεια ... και οκ ... εχω πουλακια;ρ
καλο μεσημερι
@Μια φορα κι εναν τρελο Μια οικογένεια σπούργων έχει φωλιάσει εδώ και χρόνια σε μια παλιά τρύπα εξαερισμού στην κουζίνα, αν ανέβω σε καρέκλα μπορώ να δω τα νεογέννητα σπουργιτάκια.
@Κorinoskilo Έχουν γενικώς πρόβλημα...
καλησπέρα
Μια μέρα, να έρθεις στο μπαλκόνι μου, να σου δείξω πόσα cd είναι κρεμασμένα σαν σερπαντίνες στα γύρω μπαλκόνια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η "κυρία" από κάτω, αποφάσισε ότι την ενοχλούν τα δέντρα του ακάλυπτου, καθώς είναι καταφύγιο για πουλιά και δεν μπορεί άλλο να καθαρίζει κουτσουλιές. Έτσι, εδώ και 3 χρόνια περίπου στερούμαστε δέντρων... και πουλιών..
Ουφφφ.. συγχύστηκα τώρα...
@Υάδα Πρωί πρωί η γειτόνισά μου κρεμούσε κομμάτια αλουμινόχαρτο στο μπαλκόνι, έντυσε και το χώρισμα ανάμεσα στα μπαλκόνια μας.
Εδώ έχουμε ευτυχώς πολλά δένδρα κάθε είδους.
Με την πρώτη ευκαιρία θα κεράσω εκείνη την πορτοκαλάδα δεν το ξεχνάω:-))
Σας ευχαριστώ που δεν το ξεχνάτε ;-)
Το καλοκαίρι στα μπαλκόνια με πορτοκαλάδα ή μη είναι ό,τι πρέπει. Ειδικά όταν μένει κανείς στην Αθήνα :-))
Σκεφτείτε όμως και μερικούς δύσμοιρους συμπολίτες μας (σαν και μένα δηλαδή) που, ενώ αγαπάμε όλα τα ζώα και τα πονάμε, αναγκαζόμαστε να υπομένουμε το σαδιστικό σφύριγμα της Μάινας που κάποιος έξυπνος θεώρησε ότι ισοδυναμεί με ωδικό πτηνό και εγκατέστησε στο μπαλκόνι της πολυκατοικίας... και αυτός λείπει στη δουλειά του όλη τη μέρα - εμείς που δουλεύουμε στο σπίτι - ΤΙ ΦΤΑΙΜΕ?
@Lefteris Πρέπει να σου πω ότι απεχθάνομαι αυτούς που κρατούν ζώα φυλακισμένα σε κλουβιά ωδικά ή μη η καημένη η μάινα διαμαρτύρεται που την έχουν φυλακίσει άδικα.
Δημοσίευση σχολίου